Take Five - Klasyczny utwór jazzowy z synkopowanymi rytmami i wirtuozowskim saksofonem

“Take Five” jest jednym z tych utworów, które nie potrzebują przedstawienia. To jazzowy evergreen, znany każdemu fanowi tego gatunku, a nawet osobom, które z jazzem mają niewiele wspólnego. Skomponowany w 1959 roku przez Paula Desmonda, ten utwór stał się synonimem innowacyjnego brzmienia i wirtuozowskiej gry The Dave Brubeck Quartet.

“Take Five” jest niepowtarzalny z kilku powodów. Po pierwsze, utwór napisany jest w nietypowym metrum 5/4. W świecie jazzu, gdzie dominuje metrum 4/4, takie rozwiązanie było prawdziwą rewolucją. Słuchaczom początkowo trudno było przyzwyczaić się do tego nieregularnego pulsu, ale właśnie ta niestandardowość sprawiła, że “Take Five” stał się tak chwytliwy i oryginalny.

Po drugie, utwór wyróżnia się niesamowitą melodią. Prosta, lecz zapadająca w pamięć, melodia grana na saksofonie altowym przez Paula Desmonda to prawdziwa perełka. Desmond, znany ze swego delikatnego stylu gry i melancholijnych solówek, stworzył tu arcydzieło pełne liryzmu i emocji.

Historia powstania “Take Five”

Utwór powstał podczas sesji nagraniowej dla wytwórni Columbia Records w grudniu 1959 roku. The Dave Brubeck Quartet, w składzie Dave Brubeck (fortepian), Paul Desmond (saksofon altowy), Eugene Wright (kontrabas) i Joe Morello (perkusja), eksperymentował z nowymi pomysłami i strukturami muzycznymi.

Dave Brubeck, znany ze swej fascynacji nieregularnymi metrum, zaproponował użycie 5/4 w jednym z utworów. Desmond chwycił pomysł i szybko stworzył melodię, która idealnie wpisywała się w nietypowy rytm. “Take Five” było początkowo traktowane jako eksperyment, ale szybko stało się hitem.

Sukces “Take Five”

“Take Five” osiągnęło status kultowego utworu. Dotarło na szczyty list przebojów w Stanach Zjednoczonych i Europie, a jego popularność nie maleje do dziś. Utwór ten doczekał się licznych interpretacji przez innych muzyków, w tym takich sław jak Miles Davis, Chet Baker czy Herbie Hancock.

Analiza struktury “Take Five”

Utwór rozpoczyna się od charakterystycznego motywu saksofonowego, który powtarza się kilkakrotnie w trakcie całej kompozycji. Następnie wchodzi fortepian Dave’a Brubecka, dodając do melodii nową warstwę harmonii. Kontrabas Eugene’a Wrighta i perkusja Joe Morello tworzą solidny fundament rytmiczny, który napędza utwór.

Solo saksofonu Paula Desmonda jest punktem kulminacyjnym “Take Five”. Desmond gra z niezwykłą precyzją i feelingiem, tworząc jeden z najbardziej zapadających w pamięć momentów w historii jazzu.

Wpływ “Take Five” na kulturę popularną

“Take Five” wywarło ogromny wpływ na kulturę popularną. Utwór ten pojawił się w licznych filmach, serialach telewizyjnych i reklamach. Stał się synonimem elegancji, szyku i niekonwencjonalnego podejścia do życia.

Element	Opis
Metrum	5/4
Melodia	Prosta, lecz zapadająca w pamięć
Instrumenty	Saksofon altowy, fortepian, kontrabas, perkusja
Styl	Jazz cool
Wpływ na kulturę	Ogromny, utwór obecny w filmach, reklamach, serialach TV

“Take Five” to nie tylko utwór muzyczny, ale również symbol innowacji i oryginalności. Jest dowodem na to, że jazzu można nadać nowe oblicze i że nawet najbardziej nietypowe rozwiązania mogą przynieść fenomenalny sukces. To kawałek, który powinien znaleźć się w kolekcji każdego miłośnika jazzu, a dla tych, którzy dopiero zaczynają przygodę z tym gatunkiem - doskonała okazja do poznania jego niezwykłej mocy.

Uwaga: Pamiętaj, że jazzu nie da się opisać słowami, trzeba go po prostu usłyszeć!